Zaman akıp giderken zamanın içinde unuttuğumuz hatta unutturulan “aileyi” paramparça ederek hayatı geçirmek, toplumu içten yıkmak demektir. Bu hikâye yıkılmış ailelerden kalan bir moloz yığının altında yaşam mücadelesi veren iki hayatı anlatmaktadır. Sokakta yaşayan ve hayat arkadaşı olan iki arkadaş Eşref ve Saffet. Eşref, haksız yere kullandığı statüsünden ve tüm bu statüden elde ettiği gücü kendi çıkarı için kullanan babanın bir oğludur. Doğuştan bir ayağı sakat ve annesini doğum sırasında kaybetmiştir. Sakatlığından dolayı aciz, güçsüz ve bakıma muhtaç olduğunu düşünürken babasının karşısında tüm haksızlıklara karşı durduğu için evden kovulmuştur.